Unia Polityki Realnej od lat popierała działania mające na celu prawną ochronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Z tego względu sprzeciwia się jakiejkolwiek formie aborcji, w tym tej, która nosi znamiona eugenicznej. Biorąc to pod uwagę, niezmiernie cieszy nas ostatnie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego Rzeczypospolitej Polskiej. Podzielamy opinię, że ochrona prawna, którą Rzeczpospolita zobowiązana jest zapewnić każdemu obywatelowi naszego kraju, należy się także tym, którzy nie narodzili się jeszcze. Zgadzamy się z opinią, że każdy człowiek, także ten nienarodzony
i niepełnosprawny, jest tak samo ważny i wartościowy, a niepełnosprawność nigdy nie może być przyczyną ograniczania czyichś przyrodzonych praw, także na etapie rozwoju prenatalnego. Aborcję uznajemy za wielkie zło i element niszczenia Narodu. A Naród, który zabija własne dzieci nie ma przyszłości.
Jednocześnie uważamy, że za zakazem aborcji eugenicznej powinny iść dalsze kroki ustawodawcze, rozwiązujące problemy z jakim muszą borykać się rodzice, niepełnosprawnych dzieci. Dla takich rodzin często oznacza to utratę możliwości podjęcia pracy zarobkowej, a zatem utratę nieraz znaczącej części ich dochodu. Jednocześnie opieka nad dziećmi niepełnosprawnymi zazwyczaj wymaga dużo większych nakładów finansowych. Związane jest to z konieczną specjalistycznej opieką medycznej, ale też np. koniecznością dostosowania miejsca zamieszkania tak, by ułatwiało funkcjonowanie dzieci niepełnosprawnych. I w tych zakresach państwo jest zobowiązane do wprowadzenia stosownego pakietu działań pomocowych.
Konkludując, wzywamy Parlament RP do bezzwłocznej zmiany obowiązującej ustawy, tak by jej zapisy, w zgodzie Konstytucją RP, jednoznacznie wykluczały aborcję ze względów eugenicznych. Wzywamy większość rządzącą do wykonania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i zakończenia blokowania w tzw. „sejmowej zamrażarce” stosownego projektu zmian ustawodawczych realizującego wyrok TK.
Jednocześnie oczekujemy od Rządu RP pilnego zainicjowania prac nad projektami rozwiązań ustawodawczych, realnie zwiększającymi wsparcie i opiekę ze strony Państwa Polskiego dla rodzin, które otoczyły swoje niepełnosprawne dzieci rodzicielską miłością. Wsparcie to nie powinno ograniczać się jedynie do pomocy finansowej.
W dużym wymiarze powinno obejmować ułatwienie rozwoju oraz integracji społecznej osobom pokrzywdzonym przez los. Konieczność podjęcia takich działań wynika z elementarnej solidarności społecznej.
Rada Główna Unii Polityki Realnej
Warszawa, 24 października 2020 roku
